ROŚLINY DWULETNIE DZIKO ROSNĄCE
Popłoch pospolity (= głowacz) – Onopordum acanthium L.
Rodzina: Asteraceae – astrowate
![]() |
przydroża, pastwiska, miejsca ruderalne |
![]() |
słoneczne |
![]() |
sucha |
![]() |
VII-VIII |
![]() |
~ 6 tyg. |
![]() |
siew nasion |
![]() |
110 kg/ha |
![]() |
~ 35 kg/ha |
![]() |
kremowy |
Popłoch pospolity
Onopordum acanthium L.
[DE] Die Gewöhnliche Eselsdistel
[EN] cotton thistle
Ta okazała (dorasta do 2 m wysokości) roślina występuje na przydrożach, pastwiskach i w miejscach ruderalnych. W pierwszym roku wegetacji wykształca rozetę liści, w drugim formuje wzniesioną, w górnej części rozgałęzioną, szeroko oskrzydloną łodygę, która jest kolczasta, sinozielona, biało owłosiona.
Liście są wydłużone, klapowane z kolcami na brzegu i białymi włoskami po obu stronach blaszki. Jasnopurpurowe kwiaty zebrane są w duże, kuliste, kolczaste koszyczki wyrastające pojedynczo lub po 2-5 na szczytach pędów.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Popłoch pospolity.
W celach leczniczych roślinę wykorzystywano już w starożytności. Współczesna medycyna ludowa poleca popłoch jako środek moczopędny, antyseptyczny i osłaniający.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Rośliny preferują słoneczne stanowiska i suche podłoża. Rozmnażają się z nasion.
Szczeć pospolita (= szczeć leśna) – Dipsacus fullonum (L.) Honck.
Rodzina: Dipsacaceae – szczeciowate
![]() |
przydroża, brzegi rzek, zarośla, skraje lasów |
![]() |
słoneczne |
![]() |
niemal każda ogrodowa |
![]() |
VII-VIII |
![]() |
~ 5 tyg. |
![]() |
siew nasion |
![]() |
300- 400 kg/ha |
![]() |
do 250 kg/ha |
![]() |
różowawy |
Szczeć pospolita
Dipsacus fullonum (L.) Honck.
[DE] Die Wilde Karde
[EN] wild teasel
Roślina występuje na przydrożach, skrajach lasów, nad brzegami rzek, w zaroślach. Jej wzniesiona, górą rozgałęziona łodyga dorastająca do 2 m wysokości jest kanciasta i gęsto pokryta kolcami. Wydłużone, kolczaste, całobrzegie liście wyrastają z węzłów parami.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Pszczoły chętnie odwiedzają kwiaty szczeci, z których zbierają nektar i pyłek. Często na jednym kwiatostanie obserwuje się kilka jednocześnie pracujących zbieraczek.
Jeden kwiat wydziela 0,2-0,9 mg cukrów, których koncentracja w nektarze wynosi 30-70%. Wydajność miodową oszacowano na 300-400 kg/ha. Z pyłku zbieraczki formują różowawe obnóża. Wydajność pyłkowa wynosi do 250 kg/ha.
_fmt1.jpeg)
Szczeć pospolita.
Szczeć dobrze rośnie niemal na każdej glebie, nawet suchej. Rozmnaża się z nasion wysiewanych wprost do gruntu w rozstawie 40 × 15 cm.
Łopian większy (= łopuch, głowacz, dziady) – Arctium lappa L.
Rodzina: Asteraceae – astrowate
![]() |
przydroża, zręby leśne, zarośla i żwirowiska wzdłuż brzegów rzek |
![]() |
słoneczne |
![]() |
świeża, żyzna |
![]() |
VII-IX |
![]() |
6-7 tyg. |
![]() |
siew owoców |
![]() |
100-120 kg/ha |
![]() |
14-240 kg/ha |
![]() |
kremowy, biały |
Łopian większy
Arctium lappa L.
[DE] Die Große Klette
[EN] greater burdock
Występuje na przydrożach, zrębach leśnych oraz w zaroślach i na żwirowiskach wzdłuż brzegów rzek. Wykształca silny korzeń palowy oraz łodygę dorastającą do 2 m wysokości. Liście są duże, sercowatookrągławe lub jajowate, całobrzegie lub piłkowate, od spodu pokryte kutnerem.
Blaszka liści odziomkowych może osiągać do 50 cm długości. Kwiaty zebrane są w główkowate koszyczki o średnicy 4-5 cm, które tworzą baldachogrona na szczytach pędów. Wygląd koszyczków przyczynił się do nadania ludowej nazwy rośliny – głowacz.
Kwiatostany utworzone są wyłącznie z obupłciowych kwiatów rurkowatych o purpurowej koronie. Pręciki zrośnięte są główkami i wystają poza rurkę korony. Koszyczki od spodu okryte są przez haczykowate na szczycie listki okrywy. Kwitnienie trwa od VII do IX.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Łopian najlepiej rośnie na żyznych, świeżych glebach i słonecznym stanowisku. Rozmnaża się z nasion.
Łopian pajęczynowaty – Arctium tomentosum Mill.
Rodzina: Asteraceae – astrowate
![]() |
miejsca ruderalne, przydroża, zarośla |
![]() |
słoneczne |
![]() |
gliniasta, wapienna |
![]() |
VII-IX |
![]() |
6-8 tyg. |
![]() |
siew nasion (owoców) |
![]() |
100-120 kg/ha |
![]() |
14-155 kg/ha |
![]() |
kremowy, biały |
Łopian pajęczynowaty
Arctium tomentosum Mill.
[DE] Die Filz-Klette
[EN] woolly burdock
Roślinę można spotkać w miejscach ruderalnych, na przydrożach i w zaroślach. W pierwszym roku wegetacji wykształca gruby korzeń i rozetę liści, zaś w roku kolejnym – wzniesioną, rozgałęzioną łodygę osiągającą do 1 m wysokości.
Na łodydze rozmieszczone są sercowate lub jajowate liście z wierzchu zielone, zaś od spodu pokryte białym kutnerem utworzonym przez liczne włoski mechaniczne. Do ich wyglądu prawdopodobnie nawiązuje łacińska nazwa rodzajowa rośliny wywodząca się od greckiego słowa árktos = niedźwiedź.
Kwiaty łopianu zebrane są w kuliste, koszyczki, które na szczycie łodygi formują baldachogrona. Kwiatostany są charakterystycznie osnute białymi włoskami przypominającymi pajęczynę, stąd nazwa gatunkowa „pajęczynowaty”. Koszyczki osiągają średnicę 2-3,5 cm i są utworzone wyłącznie z kwiatów rurkowatych.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Miód łopianowy intensywnie i przyjemnie pachnie, cechuje się ciemnooliwkowym kolorem oraz gęstą konsystencją, jak również szybko krystalizuje. Wydajność miodową szacuje się na około 100-120 kg/ha. Masa pyłku wytwarzanego przez dziesięć kwiatów wynosi 1,13-3 mg.
Robotnice formują z niego białe lub kremowe obnóża. Wydajność pyłkowa, w zależności od stanowiska, na którym rośnie, wynosi 14-155 kg/ha.
Łopian pajęczynowaty najlepiej rośnie na glebach gliniastych, bogatych w wapń. Lubi stanowiska słoneczne. Rozmnaża się z siewu.