Wrzesień

Pszczoły są częścią natury, więc nie może dziwić zmiana ich zachowania podyktowana jesiennym terminem. Dni, a więc ich czas pracy są znacznie krótsze. Mniejsza bywa też dostępność nektaru i pyłku. Owady przeczuwające rychłe nadejście jesiennych i zimowych chłodów zazdrośnie strzegą swych zapasów, gdyż to one właśnie dają nadzieję na dotrwanie do wiosny. Większa jest więc agresja pszczół, pojawiają się rabunki. Pszczoły inaczej zarządzają przestrzenią w ulu.

Ostatnie miodobranie

Zazwyczaj jest to podbieranie miodu nawłociowego lub wrzosowego. W okolicach, gdzie dominują intensywnie prowadzone sady towarowe występuje powszechnie późna gryka wysiewana w międzyplonie, która także daje niekiedy pożytek towarowy.

Miód nawłociowy

Barwa:

Miód nawłociowy jest głownie polecany dla osób z nadciśnieniem oraz w celach pielęgnacyjnych naszej urody. Jego gorzkawy posmak może również wzbogacić aromatem potrawę. Polecany jest ogólnie przy schorzeniach układu krążenia, prewencji przed miażdżycą.

Pomaga też przy nadmiernym stresie i wyczerpaniu fizycznym organizmu.

Miód wrzosowy

Odznacza się silnie galaretowatą konsystencją i wysoką zawartością łatwo przyswajalnego białka.

Cenną grupę związków biologicznie aktywnych stanowią flawonoidy. Miód wrzosowy jest bogatym źródłem witamin (A, B2, B6, C i PP)i biopierwiastków. Ceniony jest ze względu na dużą zawartość żelaza w postaci łatwo przyswajalnej przez organizm.

Łączenie rodzin

Wszystkie rodziny w mojej pasiece hodowane są w ulach korpusowych. Obecnie trwa wymiana uli klepkowych 12-ramkowych na 10-ramkowe korpusy z tworzyw sztucznych, co nieco komplikuje łączenie rodzin moją ulubioną metodą, czyli „na gazetę”.

Polega ona na tym, że jedną rodzinę ustawiamy na drugiej, ale przedzielamy je gazetą o miękkim papierze. Delikatnie spryskujemy je wodą z dodatkiem silnego aromatu, na przykład kropel żołądkowych, w celu wyrównania zapachu rodzin, a gazetę nakłuwamy w kilku miejscach dłutem pasiecznym.

Zakarmianie zimowe

Wykonuje się je po przystosowaniu wielkości gniazda do rodziny. Standardowo należy dążyć do tego, aby zimować roje na 2 pełnych korpusach 10-ramkowych. Pszczoły i tak same doskonale wiedzą jak rozmieścić zapasy, a wiosną zwalnia nas to z konieczności terminowego poszerzania gniazda.

Jeśli jednak rodzina nie jest na tyle silna, aby zimować na pełnym gnieździe, to trzeba je zawęzić i ograniczyć zatworem. Pszczoły powinny się „wylewać” z gniazda, sprawiać wrażenie, że nijak nie pomieszczą się na tych pozostawionych 4-6 ramkach.

W rzeczywistości, gdy nastaną mrozy kłąb mocno się zbije, a niewielka przestrzeń pomoże mu utrzymać odpowiednią termikę. Pszczoły polecam karmić gotowymi produktami. Są one nieco droższe, ale mają ustalony skład chemiczny, właściwy dla owadów.

Leczenie

Temat ten właściwie został wyczerpany podczas omawiania zabiegów sierpniowych w rodzinach, które nie pozyskują miodu towarowego po miodobraniu lipcowym. We wrześniu, już po karmieniu zimowym, należy jednak przeprowadzić odymienie kontrolne.

Rodziny produkcyjne powracające z późnych pastwisk przeznaczone do zimowania, czy łączenia z odkładami czasowymi także bezwzględnie wymagają natychmiastowego leczenia.

Michał Piątek

Jad pszczeli

Jad pszczeli powstaje wskutek połączenia się w zbiorniczku jadowym wydzielin dwóch gruczołów jadowych: zasadowego i kwaśnego, znajdujących się na odwłoku pszczoły. Jest to bezbarwna kwaśna ciecz o słabym, charakterystycznym zapachu.

Chcąc się uwolnić, wyrywa sobie żądło i kaleczy odwłok, rana jest śmiertelna. Najlepszym jednak sposobem, aby nie zaszkodzić pszczole jest żądlenie przez specjalną stalową, miedzianą lub inną metalową siateczkę. Siateczka uniemożliwia pozostawienie żądła w skórze pacjenta.

Ze względu na reagowanie ludzkiego organizmu z jadem pszczelim uważa się, że niektóre jego składniki mają tendencję do zrównoważonego wpływania na autoregulację naszego organizmu. Przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu jadu pszczelego w leczeniu należy pamiętać, że jest to środek silnie i szybko działający, a u osób nadwrażliwych działający gwałtownie, prowadzący nawet do stanu zagrożenia życia.

Dlatego istnieją przeciwwskazania do stosowania go w niektórych przypadkach m.in.: uczulenia na jad, choroby psychiczne, zaawansowane choroby serca, cukrzyca, choroby krwi, ostre choroby zakaźne, nowotwory złośliwe, dzieci do lat 5 i dorośli powyżej 70 lat, ciąża.

Jad pszczeli może również stanowić składnik gotowych preparatów, np. maści, roztworów do iniekcji czy elektroforezy (niestety w Polsce dotychczas nie zarejestrowano leków, które zawierałyby jad pszczeli, są dostępne na rynku światowym i europejskim).

Celina Habryka